ความดันโลหิตสูงนี้  หมายถึงแรงดันของกระแสเลือดที่กระทบต่อผนังหลอดเลือดแดง  อันเกิดจากการสูงฉีดของหัวใจ  ค่าที่วัดได้ 2 ค่า คือความดันช่วงบน (แรงดันขณะที่หัวใจบีบตัว)  และความดันช่วงล่าง (แรงดันขณะหัวใจคลายตัว)

                การวินิจฉัยโรคความดันโลหิตสูง  รวมทั้งติดตามผลการรักษาที่แน่นอนคือ  การตรวจวัดความดันโลหิต  การสังเกตดูอาการอย่างเดียวมันไม่แน่นอน  เนื่องจากโรคนี้ส่วนมากจะไม่แสดงอาการ  คนทั่วไปจึงเข้าใจผิดว่าความดันสูงจะปวดหัวหากตอนไหนไม่ปวดคิดว่าความดันปกติจึงไม่ทานยาต่อเนื่องตามแพทย์บอก  จริงๆแล้วความดันโลหิตสูงที่แสดงอาการปวดศรีษะนั้นเป็นเพียงส่วนน้อย  และอาการปวดศัรษะส่วนใหญ่เกิดจากความเครียด

                เพราะฉะนั้น  ถึงแม้ว่าจะไม่แสดงอาการปวดศีรษะ  ก็มิได้หมายความว่า  ความดันไม่สูง  ดังนั้นผู้ป่วยไม่ควรหยุดนาเอง  ถึงแม้ว่ารู้สึกสบายดีหรือความดันลดลงแล้วก็ตาม  การลกยาหรือหยุดยาควรให้หมอผู้รักษาเป็นผู้พิจารณา  เนื่องจากหากเราปล่อยให้ความดันโลหิตสูง  และต่อเนื่องเป็นระยะเวลานาน  อาจทำให้เกิดโรคแทรกซ้อนต่างๆ  เช่น  โรคที่เกี่ยวกับหัวใจ  สมอง  ตา  ไต  หลอดเลือดแดงใหญ่  และหลอดเลือดแดงส่วนปลาย  เป็นต้น

                ในการรักษานอกจากจะรักษาโดยวิธีการใช้ยา  ยังมีการใช้วิธีพฤติกรรมบำบัดซึ่งวิธีนี้จะให้ร่วมกับการใช้ยารักษาความดันโลหิตสูงที่แพทย์ผู้รักษาสั่งจ่าย  ดังนั้นจะขอแนะนำเกี่ยวกับข้อปฏิบัติสำหรับผู้ป่วยโรคความดันโลหิตสูง  ซึ่งถือเป็นหัวใจของการักษาโรคนี้คู่กับการใช้ยาลดความดัน  ได้แก่

                1. ควรจำกัดปริมาณ  เกลือโซเดียมกินไม่เกินวันละ 2.4 กรัม (เทียบเท่าเกลือแกง 1 ช้อนชา)  โดยงดการกินอาหารเค็ม  เนื้อเค็ม  ไขเค็ม  น้ำพริก  กะปิ  ปลาร้า  ของดองเกลือควรกินอาหารทีมีรสจืดที่สุดเท่าที่กินได้เวลาเลือกอาหารกระป๋องหรืออาหารสำเร็จรูปให้เลือกที่มีปริมาณโซเดียมต่ำ

                2. ควรลดน้ำหนัก  โดยการงดกินอาหารที่ไม่ไขมันชนิดอิ่มตัว  งดของทอด  เนื้อ  หรือหมูติดมัน  ควรกินอาหารที่ทำโดยการต้ม  นึ่ง  และงดอาหารจำพวกแป้งและน้ำตาล  ควรกินผักและผลไม้ให้มากขึ้น